دوره بحرانی

سنی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از آن زﺑﺎن آﻣﻮزى ﻣﺸﮑﻞ ﯾﺎ ﺣﺘﻰ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺧﻮاﻫﺪ شد. دوره ﺑﺤﺮاﻧﻰ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﻰ ﺑﻪ ﺗﺨﺼﯿﺺ آﺷﮑﺎر ﻧﯿﻤﮑﺮه ﭼﭗ ﻣﻐﺰ ﺑﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎى زﺑﺎﻧﻰ اﺷﺎره دارد ﮐﻪ از آن ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﺟﺎﻧﺒﻰ ﺷﺪن ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﻰ ﺷﻮد. از آﻧﺠﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﮐﻮدك اﻧﺴﺎن از دوران ﺟﻨﯿﻨﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪه ﮐﺎﻣﻞ زﺑﺎن رﺷﺪ ﻧﻤﻰ ﯾﺎﺑﺪ، ﻋﻤﻮﻣﺎً اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﻰ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺒﻰ ﺷﺪن از دوران ﮐﻮدﮐﻰ آﻏﺎز ﻣﻰ ﺷﻮد. اﯾﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ دوره اى ﮐﻪ اﮐﺘﺴﺎب زﺑﺎﻧﻰ روى ﻣﻰ دﻫﺪ اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻓﺘﺪ. 

ﻋﻘﯿﺪه ﮐﻠّﻰ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻃﻮل دوران ﮐﻮدﮐﻰ ﺗﺎ ﺳﻦ ﺑﻠﻮغ دوره اى وﺟــﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﻐﺰ اﻧﺴــﺎن در آﻣﺎده ترین وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺮاى درﯾﺎﻓﺖ و ﯾﺎدﮔﯿﺮى زﺑﺎن ﻗﺮار دارد. اﮔﺮ ﮐﻮدﮐﻰ در اﯾﻦ دوره ﻧﺘﻮاﻧﺪ زﺑﺎن را ﻓﺮاﮔﯿﺮد، در ﯾﺎدﮔﯿﺮى زﺑﺎن ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻠﻰ ﺑﻌﺪ از این دوره دچار مشکل خواهد شد.

دوره بحرانی ﺑﺮ ﯾﺎدﮔﯿﺮى واج شناسی زﺑﺎن دوم ﻣﺆﺛﺮ است، ﺑﺨﺼــﻮص در ﯾﺎدﮔﯿﺮى ﻟﻬﺠﻪ زبان دوم. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮐﻮدﮐﺎن ﺳﻨﯿﻦ ﺣﺪود 12-9 سالگی را ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﻰ تسلّط ﺑﺮ واج ﻫﺎى ﻏﯿﺮ زﺑﺎن ﻣﺎدرى را از دﺳﺖ ﻣﻰ دﻫﻨﺪ و درك و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺿﻌﯿﻔﻰ از واج ﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ در زﺑﺎن ﻣﺎدرى ﺷــﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﻨﺪ. دوره ﺑﺤﺮاﻧﻰ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑــﺮ ﯾﺎدﮔﯿﺮى ﻧﺤﻮ زﺑﺎن دوم ﻫﻢ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﺴﺰاﯾﻰ دارد، ﺗﺴﻠّﻂ ﺑﺮ دﺳﺘﻮر زﺑﺎن وﻗﺘﻰ ﺳﻦ اﮐﺘﺴﺎب زﺑﺎن دوم از 7 ﺳﺎل ﺑﺎﻻﺗﺮ رود ﺑﻪ ﻣﺮور ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻰ ﯾﺎﺑﺪ.