‍ حتما از سوالاتی که در ابتدای آشنایی با این متد به ذهنتون میرسه اینه که "آیا این متد واقعا تاثیر داره؟"

تصور کنید به هر دلیلی مجبور هستید حداقل سه تا چهار سال رو در شهر یا کشوری زندگی کنید که زبانشون با زبان شما متفاوته. طبعاً با دنیای جدیدی روبرو هستید و زبان واقعا در برقراری ارتباط نقش مهمی رو ایفا میکنه و میتونه مهم ترین و شاید تنها راه ارتباطی بین دو زبان یا دو فرهنگ مختلف باشه.
مطمئناً روزها و هفته های اول و شاید ماههای اول با این موضوع مشکل دارید اما بالاخره بعد از مدتی میتونید دست و پاشکسته یک چیزهایی رو متوجه بشین و نیازهای اولیه خودتون رو تامین کنید.
یقینا مشکل عدم ارتباط زبانی بعد از چند ماه و چند سال به اندازه روزهای اول نیست چون با بودن در اون محیط، ذهن شما نیز داده های اون زبان رو جذب و کشف کرده و شما قادر هستید بوسیله همون زبان با مردم اون شهر یا کشور ارتباط برقرار کنید.
این متد هم دقیقا بهمین صورته. چون ما به محیط طبیعی زبان دسترسی نداریم و در کشور انگلیسی زبان زندگی نمیکنیم، این محیط رو بوسیله کارتون های مناسب سن کودک و همچنین ورکشاپ های مخصوص دوزبانگی فراهم می آوریم و چون کودک تحت هیچ آموزش و فشاری نیست و در واقع ندانسته و بطور غیر مستقیم تحت آموزشه، بمرور از محیط جذب میکنه و در زمان مناسب کلمات رو یاد میگیره که در هر کودک این زمان و دایره لغات متفاوت هست دقیقا مثل زبان مادری که بچه ها با هم متفاوت هستن.
اگر قصد دارید کودک زیر هشت سالتون رو به کلاس و آموزشگاه زبان بفرستین، میتونید نتیجه و خروجیش رو الان در خود و اطرافیان ببینید یعنی همون روشی که خودمون باهاش زبان رو یاد گرفتیم و این سوال رو از خودتون بپرسید که آیا با وجود اینکه چند سالی از دوران آموزش گذشته، هنوز هم اون آموخته ها رو بیاد داریم؟