بیماری ویلسون

ویلسون یک بیماری ارثی مربوط به اختلال متابولیسم مس است که در آن دفع صفراوی مس از کبد مختل می شود.

شیوع بیماری ویلسون یک در سی هزار می باشد. پیدایش علایم پیش از ۶ سالگی نادر است و نشانه ها معمولا در ۱۰ تا ۲۰ سالگی نمایان می شوند. این بیماری در صورت عدم درمان پیشرفت کرده و به زمین گیر شدن و مرگ و زودرس بیمار منجر خواهد شد. شروع بیماری در اوایل جوانی است و نمودهای آن به شکل عصبی، گوارشی و یا مخلوطی از هر دو می باشد. آثار بیماری در دختران زودتر ظاهر می گردد. در برخی از بیماران ابتدا نشانه های نارسایی عقلی بروز می کند بطوری که ظن بیماری روانی اولیه را برمی انگیزاند. در موارد شدید و همچنین آنهایی که دیر تشخیص داده می شوند،‌ نشانه هایی بصورت ناتوانی در سخن گفتن،‌ چهره ای ثابت و بی تفاوت، نگاه ثابت، جاری شدن آب دهان، اختلال در بلع و عدم تعادل در وضعیت روانی بصورت خنده و گریه های نابجا و غیرقابل کنترل بروز می کند.

منبع: بیماری های مغز و اعصاب و عضلات به تالیف دکتر اکبر سلطان زاده، انتشارات نور دانش ۱۳۸۰