اختلال اضطراب اجتماعی

ترس یا اضطراب محسوس در مورد یک یا چند موقعیت اجتماعی که در آنها فرد با احتمال بررسی دقیق دیگران مواجه می شود.

از جمله نمونه های آن عبارتند از تعامل های اجتماعی (مثل گفتگو داشتن، ملاقات کردن با افراد نا آشنا)، مورد مشاهده قرار گرفتن (مثل خوردن یا نوشیدن) و عمل کردن جلوی دیگران (مثل ایراد سخنرانی). فرد می ترسد که طوری عمل کند یا نشانه های اضطراب بروز دهد که به صورت منفی ارزیابی شوند (یعنی ، خجالت آور یا تحقیر آمیز باشند؛ به طرد یا دلخوری دیگران منجر شوند). موقعیت های اجتماعی تقریباً همیشه ترس یا اضطراب را برانگیخته می کنند. بیمار از موقعیت های اجتماعی اجتناب می کند یا این موقعیت ها با ترس یا اضطراب شدیدی تحمل می کند. ترس یا اضطراب با تهدید واقعی که توسط موقعیت اجتماعی ایجاد می شود و با زمینه ی اجتماعی- فرهنگی بی تناسب است و مداوم است، معمولاً ۶ ماه یا بیشتر ادامه می یابد. این ترس، اضطراب یا اجتناب ناراحتی اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“