اختلال استرس پس از آسیب

مواجهه با مرگ واقعی یا تهدید به مرگ، جراحت جدی، یا خشونت جنسی به صورت یکی (یا تعداد بیشتری) از موارد زیر:

1. تجربه کردن مستقیم رویداد (رویدادهای) آسیب زا.
2. شاهد بودن رویداد (رویدادها) به صورتی که برای دیگران رخ داده است.
3. آگاهی از اینکه رویداد (رویدادهای) آسیب زا برای اعضای خانوادة نزدیک یا دوستان نزدیک اتفاق افتاده است. در موارد مرگ واقعی یا تهدید به مرگ عضوی از خانواده یا دوست، این رویداد (رویدادها) باید خشونت آمیز یا تصادفی بوده باشد.
4. تجربه کردن مواجهة مکرر یا شدید با جزئیات ناخوشایند رویداد (رویدادهای) آسیب زا.

خاطرات ناراحت کننده ی مکرر، غیر عادی، و مزاحم رویداد (رویدادهای) آسیب زا برای فرد تداعی می شود. رویاهای ناراحت کننده ی مکرر که در آنها محتوا و / یا عاطفه رویا با رویداد (رویدادهای) آسیب زا ارتباط دارد، وجود دارد. واکنش های تجزیه ای (مثل بازگشت ها به گذشته) که در آنها فرد به گونه ای احساس یا عمل می کند که گویی رویداد (رویدادهای) آسیب زا دوباره روی می دهند. ناراحتی روان شناختی شدید یا طولانی هنگام مواجهه با نشانه های درونی یا بیرونی که نماد جنبه ای از رویداد (رویدادهای) آسیب زا هستند یا به آن شباهت دارند. واکنش های فیزیولوژیکی محسوس به نشانه های درونی یا بیرونی که نماد جنبه ای از رویداد (رویدادهای) آسیب زا هستند یا به آن شباهت دارند. اجتناب مداوم از محرک های مرتبط با رویداد (رویدادهای) آسیب زا که بعد از وقوع رویداد (رویدادهای) آسیب زا شروع می شود.

تغییرات محسوس در برانگیختگی و واکنش پذیری در ارتباط با رویداد  (رویدادهای) آسیب زا  که بعد از وقوع رویداد (رویدادهای) آسیب شروع یا بدتر می شوند. این اختلال ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند. این اختلال ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی مواد (مثل دارو، الکل) یا بیماری جسمی دیگر نیست.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“